Posts

Birthday

"Kailan ba ang birthday mo?" Inililihis ko na ang usapan kapag ganito na ang tanong ng sinuman sa akin. "Ilang taon ka na ba?" Kapag mapilit ang kausap ko, ang ginagawa ko e hindi na ako umiimik. Mananahimik lang ako, hindi ko sasagutin ang tanong, hanggang sa titignan ko na lang nang masama ang kausap ko para tumigil na siya sa pagtatanong. "Mahalaga pa bang malaman mo kung kailan ang birthday ko?" tanong ko sa kanya. "Oo naman. Kasi gusto kita. Para naman pagdating ng birthday mo, gusto ko, i-celebrate nating dalawa. Tapos reregaluhan kita." Ngumisi lang ako. Ako? Gusto niya? Joke 'yon?! "Seryoso nga ako," sagot niya. Seryoso rin ako kaya nanahimik na lang ako. *** Ang totoo, hindi ko na alam kung kailan ang birthday ko. Hindi ko na alam dahil kinalimutan ko na. Ewan ko, basta hindi na iyon mahalaga sa akin kaya kinalimutan ko na. Well, I do remember that my dad surprises me a birthday party na kaming pamilya lang ang magkakasama

Sabay

Umaga. Rush hour. Nagmamadali na ako sa paglalakad dahil ilang sandali na lang, iiwanan na ako ng company service sa San Miguel. Maya-maya, nagkasalubong kami sa kanto. Parang sinadya pa na nagmula kami sa magkatapat na kanto pauwi sa amin at biglang magtatagpo sa crossing. At dahil papunta kami sa iisang destinasyon, alam ko, pareho kaming nagmamadali. Noong una, nginitian ko siya. Alam kong hindi niya makikita ang ngiti ko dahil may suot akong face mask. Siguro naman e napansin niya iyon sa mga mata ko nang magpantay ang paningin naming dalawa. Nginitian ko siya dahil gusto kong magmukhang mabait para sa paningin niya. Gusto ko siyang makilala at syempre, maging kaibigan. Mukha naman siyang mabait. Naglalakad kami nang sabay pero nasa magkabilang kalsada. Napansin ko na maya't maya siyang tumitingin sa akin. Oo, alam ko dahil maya't maya rin ang tingin ko sa kanya. Sa sobrang bilis niyang maglakad, nakalayo agad siya sa akin. Hindi ko siya mahabol. Binato niya pa ako ng isang

Siphayo

"Narinig ko ang nangyari, ayos ka lang ba?" tanong niya. "Ayos lang, maliit lang naman 'to," sagot ko. Nagulat ako nang tumabi siya sa akin. Nasa canteen kami, doon sa sulok kaya nakakapag-usap kami nang maayos. Nagbukas siya ng apple juice, uminom ng ilang lagok, saka lumingon sa akin. "Hindi ako sanay na ganyan ang hitsura mo. Ang daldal mo tapos heto ka, bigla kang tahimik." Tumingin lang ako sa kanya. Hindi ako umimik. Palagay ko, nalaman niya agad kung ano ang pinagdaraanan ko, "Kitang-kita naman sa hitsura mo," saka siya napangisi, iyon bang makahulugan. Umiwas ako ng tingin. "Mahirap bang intindihin ang paraan ko ng pagsasalita para hindi ako maintindihan?" "Tingin ko, nasa dalawa lang 'yan: Una, hindi ka maintindihan; O pangalawa, ayaw kang intindihin dahil iniisip lang nila ang para sa sarili lang nila." "Kung ganoon, mukhang nagwawaldas lang ako ng laway rito." "Eh, kung lawayan kita?" &qu