Panukli
"Org shirt, 250 pesos. Bukas na ng umaga ang deadline ng bayad," sabi ni Kim na medyo pa-bossy habang nasa harap ng klase. Umangal ang iba na kesyo wala raw silang pambayad bukas pero wala raw magagawa si Kim kung iyon ang inutos sa kanya ng president. Kinabukasan... "Bayad mo, 250 pesos." Umeksena si Kim habang tahimik akong nagsusulat sa isang sulok, kung saan ako nakaupo sa classroom, saka niya hinanap ang pangalan ko sa listahan para markahan na nakuha ko na nga ang org shirt ko. "Wala akong barya. Puwede ba akong magbayad sa iyo mamaya? Ipapabarya ko lang itong limang daan," paukiusap ko. "Ayos lang 'yan! May panukli ako," sabi ni Kim. Ibinigay ko ang limang daang piso. Ibinigay niya sa akin yung org shirt. Ayos, kumportable at medyo maluwag. Ipinapirma niya ako sa tabi ng pangalan ko saka niya ibinigay ang sukli. Ayos na sana e, pero nadismaya ako matapos ibigay ang sukli kong 250 na tigpipiso-piso na nakalagay pa sa pla