Jay's Quirky World

Paggising ko, napansin kong nakakabingi ang katahimikan ng umaga. Matagal akong nakahiga bago ko naisip na bumangon at buksan ang bintana. Pagbukas, agad kong naramdaman ang malamig na paghihip ng hangin sa mainit kong katawan. Ramdam ko pang parang nanoot ang lamig sa kalamnan ko. Maya-maya, unti-unti ko nang narinig ang ingay ng mga kulisap at huni ng mga ibon sa mga puno. Tanaw sa bintanang kinaroroonan ko ang magandang hardin na hitik sa makukulay na bulaklak, na dahil sa sobrang pagkamangha e halos hindi ako makahinga dahil sa ganda. Dagdag pa rito ang ingay ng mga puno na banayad na hinihihip ng hangin na masarap pakinggan. Nasa gitna ng hardin na ito ang isang magandang fountain na nagbubuga ng tubig sa ere, na siya namang naglilikha ng isang magandang reflection ng rainbow sa ilalim nito nang dahil sa liwanag ng araw. At sa paligid nito, padapo-dapo sa mga bulaklak ang makukulay ding mga paruparo. Habang boxer brief lang ang suot ko sa katawan, bumaba ako sa kuwarto at nagpunta

"Kailan ba ang birthday mo?" Inililihis ko na ang usapan kapag ganito na ang tanong ng sinuman sa akin. "Ilang taon ka na ba?" Kapag mapilit ang kausap ko, ang ginagawa ko e hindi na ako umiimik. Mananahimik lang ako, hindi ko sasagutin ang tanong, hanggang sa titignan ko na lang nang masama ang kausap ko para tumigil na siya sa pagtatanong. "Mahalaga pa bang malaman mo kung kailan ang birthday ko?" tanong ko sa kanya. "Oo naman. Kasi gusto kita. Para naman pagdating ng birthday mo, gusto ko, i-celebrate nating dalawa. Tapos reregaluhan kita." Ngumisi lang ako. Ako? Gusto niya? Joke 'yon?! "Seryoso nga ako," sagot niya. Seryoso rin ako kaya nanahimik na lang ako. *** Ang totoo, hindi ko na alam kung kailan ang birthday ko. Hindi ko na alam dahil kinalimutan ko na. Ewan ko, basta hindi na iyon mahalaga sa akin kaya kinalimutan ko na. Well, I do remember that my dad surprises me a birthday party na kaming pamilya lang ang magkakasama

Umaga. Rush hour. Nagmamadali na ako sa paglalakad dahil ilang sandali na lang, iiwanan na ako ng company service sa San Miguel. Maya-maya, nagkasalubong kami sa kanto. Parang sinadya pa na nagmula kami sa magkatapat na kanto pauwi sa amin at biglang magtatagpo sa crossing. At dahil papunta kami sa iisang destinasyon, alam ko, pareho kaming nagmamadali. Noong una, nginitian ko siya. Alam kong hindi niya makikita ang ngiti ko dahil may suot akong face mask. Siguro naman e napansin niya iyon sa mga mata ko nang magpantay ang paningin naming dalawa. Nginitian ko siya dahil gusto kong magmukhang mabait para sa paningin niya. Gusto ko siyang makilala at syempre, maging kaibigan. Mukha naman siyang mabait. Naglalakad kami nang sabay pero nasa magkabilang kalsada. Napansin ko na maya't maya siyang tumitingin sa akin. Oo, alam ko dahil maya't maya rin ang tingin ko sa kanya. Sa sobrang bilis niyang maglakad, nakalayo agad siya sa akin. Hindi ko siya mahabol. Binato niya pa ako ng isang