Jay's Quirky World

Noong fitted pa ang katawan ko, gustong-gusto niya ako. Lagi niya akong niyayakap, sinasabihan ng mga matatamis na salita, at kung ano-ano pa na siyang magsasabing 'ganito ang relasyon naming dalawa na wala sa iba!' Syempre, nariyan na ang mahal namin ang isa't isa. Matik na 'yan. Pero, hindi laging ganyan ang relasyon. Habang tumatagal, nagiging agresibo siya sa hindi malamang dahilan. Sobra na ang pagiging authoritative, perfectionist, at pagkasira-ulo niya. Literal. Nakakasakal at nakakairita na. Pero sa kabila nito--kahit pa may dahilan na ako para hiwalayan siya--minahal ko pa rin siya. Para akong isang bata na hindi magawang makalayas sa sariling bahay dahil doon lang ang tahanan ko: siya lang ang mahal ko at hindi ko siya kayang iwanan. Napaisip tuloy ako: tama ba ang naging desisyon ko na manatili pa? Kasi...lalo lang akong nag-alala nang maging selosa siya na kamakailan lamang namuo sa sistema niya. Sabi nga sa isang kanta,  kung ano-anong iniisip,  nagbibintan

Si Lance ang unang lumapit sa akin. Nananahimik lang ako sa isang tabi nang bigla siyang dumating saka nakipagkilala at nakipagkuwentuhan sa akin. Sa totoo lang, ayoko sa mga kagaya niyang ubod ng daldal/ingay dahil hindi ako sanay sa ganoon. Pero sa huli, naging magkaibigan din kami. Nagagawa niya akong patawanin. Ito ang isang bagay na hindi magawa ng iba sa akin. At napapansin na rin ng iba na madalas na kaming magkasama at magkatabi. Minsan nga, nagtanong sa akin ang isang kasamahan kung mayroon nang namamagitan sa aming dalawa. Nabigla ako dahil nagkamali siya ng iniisip. "Ang sweet n'yo kasi," sabi niya. "Walang kami," paglilinaw ko. "Pero puwedeng maging kayo." "Ha?" "May gusto siya sa iyo, eh--" Natahimik ako. Nabigla siya. "Ay, pasensya na kung sa akin mo pa unang nalaman. Bilin niya kasing huwag kong ipagsabi kahit kanino, lalo na sa iyo." May gusto pa sana akong itanong pero iniwan niya na ako. Hindi ako makapag