Jay's Quirky World

"High blood po ako," sabi ni alyas Bato, isang trabahador sa kumpanya namin, pagpasok niya sa clinic. Agad ko siyang kinuhanan ng blood pressure pero wala akong ma-detect. Malagkit lang ang tingin niya sa akin habang pigil ang hininga nito. Ipinagpahinga ko siya nang sandali at muling kinuhanan ng blood pressure. Wala pa rin. Weird. Sa buong buhay ko, siya ang unang kaso na hindi ko makuhanan ng blood pressure. Nakatingin lang siya sa akin. Malagkit. Hindi ako makakilos nang maayos lalo pa't kaming dalawa lang ang magkasama sa buong clinic. Nagpatuloy muli ako sa pagkuha ng blood pressure niya pero wala talaga. Napansin ko na wala rin siyang reaksyon. Parang walang pakiramdam. "Mukhang maayos naman ang lagay mo. Magpahinga ka na lang muna bago magtrabaho." Hindi siya sumagot. Nagkataong bumukas ang pinto at pumasok ang kasamahang nars. Lumabas naman si Bato, ang kinukuhanan ko ng blood pressure, na hindi man lang nagpaalam. "Good morning!" bati niya. &

Hindi ko na nagawa pang ilagay ang mga libro ko sa bag. Yakap ko ang mga ito habang tumatakbo. At sa pagmamadali, napahinto ako nang di sinasadyang mabunggo siya sa gilid ng kalsada. Inis ako dahil kumalat ang mga libro ko sa lapag. "Uy, sorry!" sabi niya. Natigilan ako. Hindi ba dapat ako ang hihingi ng sorry dahil nabunggo ko siya? "Hindi, ayos lang," sagot ko, kahit mga libro ko pa ang sumambulat sa lapag. "Sorry talaga, heto, o..." inabot niya sa akin ang librong malapit sa kanya. "Ayos lang. Salamat..." saka ako napahinto. Ewan ko, pero parang umatras ang mga sasabihin ko pagkakita ko sa kanya. Nang magpantay ang paningin namin, doon siya ngumiti. Halos hindi ako makagalaw dahil parang humahaplos sa akin ang bawat tingin niya. Parang biglang bumagal ang lahat ng mga sandaling iyon. Mararamdaman ko ang tibok ng puso ko. Maya-maya, hindi ko na namalayang nakangiti na rin ako habang nakatitig sa mga mata niya. Mainit ang panahong iyon pero mala