Imaginary Friend
Noong bata pa ako, mayroon akong isang kaibigan. Hindi ko na matandaan noon kung paano, saan, at kailan ko siya nakilala. Basta ang alam ko, kaibigan ko siya dahil dumating siya sa buhay ko. Lalake rin siya. Magsinggulang kami. Mabait siya at tahimik. Pareho ang tangkad at pangangatawan namin. Lagi kaming magkasama. At higit sa lahat, hindi kami nag-uusap. Naipakilala ko na siya kina mommy at daddy ko (hindi ko maalala kung paano ko iyon nagawa gayong hindi naman kami nag-uusap). Naipakilala ko na rin siya sa ibang mga kaibigan at teacher ko sa school. Pero may isang problema silang nakita sa kaibigan kong ito na hindi ko nakita at maintindihan. Iisa lang ang sinasabi nila: hindi raw nila nakikita ang kaibigan kong iyon. Imaginary friend. Ito raw ang tinatawag ng mga dalubhasang sikolohista tungkol sa mga batang may ganitong uri ng karanasan. Hindi naman daw ito sakit sa pag-iisip at normal lamang daw iyon para sa mga batang tulad ko. Hindi rin naman ako tinukso ng sinuman tung