Jay's Quirky World

May ibang tao raw sa loob ng bahay kagabi. Sino? Walang may alam. Tatlo ang kuwarto sa ikalawang palapag. Halos magkakaharap ang mga pinto nito. Katabi ng hagdan ang maliit na CR. Isa sa mga nasa maliit na kuwarto ang nagising at nagsabing may umakyat daw galing sa ibaba. Mabigat daw ang paa. Tumapat daw ito sa CR pero hindi naman daw pumasok (hindi niya narinig ang pagbukas ng pinto). Hindi niya alam kung sino iyon. May natutulog din sa isang medium size na kuwarto. Nagising siya sa mga yapak. Naglakad daw ito palapit sa pinto kung saan siya natutulog pero hindi naman daw pumasok. Malinaw, nakatayo lang daw siya sa tapat ng pinto. Nananahimik. Hindi niya rin alam kung sino iyon. Nasa malaking kuwarto kami ni kuya kasama si mama--na nagising din naman ng gabing iyon. Nakasara ang pinto kaya hindi niya makita kung sino ang may mabigat na paa na siyang dahilan ng paggising niya. Mahimbing daw ang tulog ni kuya at imposible namang ako dahil magaan daw ang bawat hakbang ko kapag

Isang umaga sa bahay ng boss namin dito sa Antipolo, Rizal, nagluto itong kasama kong Kapampangan ng almusal: tocino, sinangag at itlog. Namangha itong boss namin sa kasama kong naghanda ng almusal. Ang puna niya, malasa raw ang itlog at sinangag. Masarap daw at malinamnam. Ginanahan siya at naparami ng kain maliban sa tocino dahil masama raw ang pagkain ng mga preservatives dahil may betsin. Kaya lang, ako naman, bigla kong nalasahan sa niluto niyang sinangag at itlog ang betsin. Madali ko lang nalaman iyon dahil iba ang panlasa ko kapag may betsin ang isang pagkain. Sagot naman niya, tinimplahan niya raw iyon ng isang dilaw na leading brand seasoning granules (hereinafter called the *brand*). Napahinto ngayon itong boss ko. Inusisa niya ang *brand* at nakumpirmang mayroon nga itong sangkap na betsin: MSG (monosodium glutamate). Nagtanong siya na may pagkabigla, "Alam mo bang lason sa katawan ng tao ang betsin?" sinita ni boss itong kasama ko. "Nakakaikli ng buh

Isang kakilala ang biglang nagtanong sa akin, "Jay, ano ang paborito mong hayop?" Napahinto ako. Maaalala kong hindi lang siya ang natanong nito sa akin. Sa totoo lang, pangpito siya sa mga nagtanong. Sasabihin ko sanang 'ikaw' but I refuse to say it (minsan kasi ang lakas niyang maka-animal!). Instead, I replied, "Pusa po, sir." "Bakit?" follow up question niya. "Kasi cute," at hindi ko na dinugtong pa ang 'mahilig ako sa pusa!' Napangisi siya saka tumingin sa akin, "Ano pa?" bigla na akong naintimidate. "Kasi . . . mabait," sagot ko, "saka malambing!" Ngumisi siya uli na parang nagsasabing may mali sa mga sinabi ko. Then, ang sabi, hindi niya raw nagustuhan ang sagot ko. Sabi niya, pipili na nga lang daw ako ng hayop, iyon pang walang silbi. Nairita siya sa akin saka umalis, pero mas nakakairita siya. Naisip ko, sana hindi na lang siya nagtanong. Nakita mo na kung gaano katindi ang p

Ilang buwan na lang, walong taon na ang Jay’s Quirky World blog. Habang isinusulat ko ito--pagod ako at namamaga ang buo kong katawan sa army dozen--maraming bagay ang biglang pumarada sa isip ko. Una, napabayaan ko na sa ngayon ang blog. Wala na (o madalang na lang) akong sumulat ng mga kuwento o kahit ano man para ipaskil sa bakurang ito. Pero, gusto kong ipaalam na hindi ako tumigil sa pagsusulat (e, ano naman ngayon kung malaman mong hindi?). Siguro, wala lang akong oras na magpaskil o tinatamad lang akong mag-encode. Pangalawa, tinatamad na rin ako minsan na mag-isip kaya sa huli, wala na talaga akong maisulat. Pero, salamat na lang sa kasabihan ng isang kaibigan na 'kung walang maisulat, magbasa.' Kaya heto ako ngayon, pinapatulan kahit ang mga eBooks para lang may mabasa (sandali lang, hindi ko 'excuse' ang pangalawang dahilan para hindi magsulat, ha). Pangatlo, parang extraneous variable ang blog sa isip ko tuwing marami akong ginagawa o iniisip. Kapag na