Jay's Quirky World

Marami na siyang naipanalo sa sakla. Ang sabi, nakakapag-uwi siya ng panalo na may halagang sampung libo, at mahina na raw ang panalo niyang limang libo. Magdamagan na raw yun. Kape lang daw ang gumigising sa kanya tuwing gabi. Iyon lang naman ang gusto niya tuwing may nakaburol na patay. Pinupuntahan niya ang iba't ibang lugar sa barangay nila, maging sa kabilang baryo, para lang makapaglaro sa saklaan. At gaya ng lagi, palagi siyang nananalo. Wala, eh. Matindi ang pangangailangan niya sa pera. *** Noong nanalo siya ng higit labing limang libong piso, isang matandang lalake ang kasalukuyang nakaburol. Namatay ito dahil sa katandaan. Yung naipanalo naman niyang tatlong libo (hindi naman daw kasi malakas tumaya ang mga kalaro pero panalo pa rin), e namatay naman daw dahil sa disgrasya sa kalsada. Pero... "May foul play daw, eh," ayon sa bulong-bulungan ng mga nakiramay. Sa ngayon, binatilyo naman ang pinaglalamayan mula sa kabilang barangay. "Naaawa ako sa nanay ng ba...

Internet surfing, printing, scanning, at online gaming—ito ang serbisyo ng dakilang internet shop ni Kuya Hapin: ito ang Hapin's Net Café. Nagpapaprint ako ng sarili kong thesis noon nang matuklasan ko ang tagong shop na 'to sa second floor ng isang commercial building, sa tapat lang ng TSU Gymnasium. Punuan kasi noon ang mga printing services ng ibang shop. Dismayado naman ako nang sabihin niyang huminto na siya sa pagp-print dahil mas malakas ang kita niya sa mga naglalaro. Sa halip na umalis, nagpahinga muna ako noon at nag-internet sa nakamamanghang bilis ng kanilang connection na wala sa iba. Mula sa streaming, uploading at downloading…nakakabilib ang bilis! Mula noon, doon na ako tumatambay at nagi-internet. Malaki ang internet shop ni Kuya Hapin. Majority sa mga gumagamit nito ay ang mga computer related at engineering program student sa university namin. Wala silang ibang ginagawa doon kundi ang maglaro ng dota mula sa pagbubukas nito ng alas nueve ng umaga hanggang ala...

Nagluluksa sila sa simula ng taon. At para sana hindi ako bagabagin ng saliri kong kunsensya, nagbigay na ako ng statement alang-alang sa hustisya. At ang statement kong iyon ay parang ayaw pa nilang marinig. Yung tipong "gusto lang nilang marinig ang isang bagay na gusto lang nilang marinig, yung para lang sa ikalulugod nila" kahit hindi totoo. "Kuwento mo 'yan kasi writer ka, diba? Magaling kang gumawa ng kuwentong hindi naman totoo. Nagsusulat ka sa isang blog na ginawa mo lang kaya sinong maniniwala sa statement mong 'yan?" Hindi na ako nangatwiran pagkarinig nito sa kanya. Alam mo, ang hangad ko lang naman e ang magsabi ng totoo. Saka, ibang usapan ang tunay na buhay sa pagiging kuwentista kong hindi naman kinabibiliban ng kahit sino. At higit sa lahat, hindi ako 'writer' gaya ng iniisip niya. Naitsa-puwera ako nang di oras. Ang hindi nila alam, naroon ako nang mangyari ang krimen. At sigurado ako: ako lang ang may alam sa kung anuman ang nagana...