Jay's Quirky World

Gigising. Haharap sa salamin. Maliligo. Magbibihis. Mag-aalmusal. Bibyahe sa rush hour. Traffic. Papasok. Magtatrabaho. Breaktime. Magtatrabaho. Uuwi. Bibyahe sa rush hour. Traffic. Makakauwi. Maghahapunan habang nanonood ng balita. Maglilinis. Mag-aayos. Magbabasa. Matutulog. Lunes hanggang sabado. Bahay-trabaho. Isang tanong, isang sagot. Madalas, wala. *** Sasapit ang araw ng linggo. Gigising. Haharap sa salamin. Maliligo. Magbibihis. Mag-aalmusal. Maglalaba. Maglilinis. Magsisimba. Mamamalengke. Uuwi. Manananghalian. Mag-aayos. Tutulala sa kuwarto hanggang makatulog. Gigising ng gabi. Maghahapunan habang nanonood ng balita. Mag-aayos. Matutulog. Sasapit ang lunes. *** Darating ang panibagong araw, linggo, buwan, at taon. Mararanasan ang iba't ibang panahon. Magdaragdag ng edad at bibilis ang pagdaloy ng buhay. Sasapit ang panibagong dekada nang walang nagbabago, laging uulit sa kung paano ito nagsimula. Magpapatuloy ang ganitong ruta ng buhay niya sa mga darating pang mga panah...

HIGH SCHOOL Ang tanong ng teacher namin sa isang kaklaseng babae noon ay, "Paano kung dumating ang sitwasyon kung saan wala na kayong makain at ang inihain lang ng nanay mo ay sardinas, tuyo, at tinapa, kakain ka pa rin ba?" Nagulat ako sa sagot niyang mabilis at malinaw, "I will not eat all she cooked." Para sa akin, malaking bagay na ang magkaroon ng ganoong uri ng pagkain dahil kung babalikan lang natin kung ano ang naging lagay ng buhay namin noon e hindi namin kayang bumili ng ganoong pagkain, kahit sabihin mo pang maraming pera ang tatay kong sundalo. Syempre, napakunot din ng noo ang teacher namin. Hindi niya iyon inaasahan. Palibasa, may matinding galit daw sa nanay itong kaklase namin. *** Maarte at magaslaw ang kaklase kong iyon. Masayahin. Palakaibigan. Nakakatawa. Pareho sila ng kapatid niyang babae. Pero isang araw, dumating sa eskuwehalan namin noon ang nanay niya. Nagtago siya noon pero kinalaunan, sapilitan din silang pinagharap dahil mapilit ang nan...

So, masaya naman ako nitong nakaraang hulyo dahil naging successful ang paga-upgrade ko ng internet dito sa bahay. Sa ngayon, gusto ko lang itong ikuwento at sana, maisulat ko nang maayos dahil hindi na yata ako marunong magkuwento at magsulat. *** Nagsimula ang internet sa bahay noong 2011. Ang main access lang namin dito e ang isang computer desktop. Globe Tatoo Broadband plan 999 ang gamit namin noon na may bilis na 3 Mbps, at walk in ang paraan ng pagbabayad nito sa mismong store. Nagtagal lang ito ng isang taon bago tuluyang ibalik ang modem sa Globe matapos ang desisyong itigil ang paggamit ng broadband gawa ng financial shortage at palagiang pagkawala ng serbisyo ng internet kahit pa advance ang pagbabayad. Taong 2019 naman ang panahon ng smartphone data. Globe pa rin ang ginagamit na ISP hanggang sumapit ang pandemya ng 2020. Dito na nagsimula ang mobile hotspot and tethering para hindi masayang ang ibang iniregister na data bago ma-expire pero wala pa rin. Hindi rin nagtagal a...

Hindi ako fan ng condiments na kung tawagin ay suka. Pero maganda rin itong i-pares sa adobo para pantanggal ng lansa. Masarap ang paksiw pero hindi ko iyon paborito. May nakakaalala pa kaya sa tig-pisong vinegar pusit? Masarap yun. *** Nabasa ko sa manwal sa masinop na pagsulat na dapat na raw ibalik ang mga tudlik para malaman ang pagkakaiba ng mga salitang pareho ang pagbaybay pero magkaiba ang kahulugan. Halimbawa: suká para sa vinegar, at súka para sa vomit. *** Kung matatandaan, madalas akong tumusok-tusok sa hepa lane ng Tarlac State University (o TSU) tuwing breaktime noong college. Maliban sa matamis at maanghang na sauce na sawsawan, hindi ako kumukuha ng suka. Minsan, sinubukan kong paghaluin ang maanghang na sauce at timpladong suka pero wala talaga, hindi ko talaga gusto. Ekis. Pero the best din daw ito sa crispy kalamares and fried chicken skin! *** Maraming puno ng bayabas sa Camp Aquino. Kadalasan, mga ibon at paniki lang ang nakikinabang sa mga bunga nito hanggang mala...